พระกริ่งมหาปราถนา หลวงปู่อ่อนสา สุขกาโร (กริ่งลอยน้ำ)

พระกริ่งมหาปราถนา หลวงปู่อ่อนสา สุขกาโร รุ่น3 (กริ่งลอยน้ำ) วัดป่าประชาชุมพล จ.อุดรธานี กล่องเดิม

รายละเอียด (ตามประวัติผู้จัดสร้างครับ)
พระกริ่งรุ่นลูกเขยผู้ว่าฯ หรือ กริ่งลอยน้ำ หลังจากพระกริ่งรุ่นสอง หรือ กริ่งสมปรารถนา ได้หมดไปอย่างรวดเร็วและเป็นที่เสาะแสวงของ ศิษย์ที่ส่วนมาก รับราชการ เพราะประสบความสำเร็จเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานแล้ว ก็มีนายอำเภอหลายๆ ท่าน มาขอพระกริ่งรุ่นสองที่ท่านหัวหน้าสิทธิชัย ศาลจังหวัดอุดรธานี สร้างถวาย ไม่ขาดสาย หลวงปู่ท่านก็ได้แต่ยิ้ม เพราะหมดไปจากวัดตั้งนานแล้วครับของแจก แจกเท่าใด ก็ไม่พอ ขอเผื่อลูกที่บ้าน ขอเผื่อลูกที่อยู่ในท้องเอาว่า ท่านแจกจนหายอยากได้เลย
ก็แล้วกัน ผมและเพื่อน คือ คุณศุภกร หอมระรื่น จึงชวนกันสร้างพระกริ่งเป็นรุ่นที่สามเพื่อถวายหลวงปู่ ท่านก็เมตตาจารแผ่นทองแดงให้หลายแผ่นพอสมควร ประกอบกับที่บ้าน ก็มีแผ่นยันต์ของสายพระป่า จำนวนไม่น้อย ได้โอกาสล้างสต๊อกเลยยกมาให้หลวงปู่เมตตาอีกครั้ง ผสมด้วยพระชินราชอินโดจีนอีก 8-9 องค์เป็นชนวน

หลวงปู่บอกว่า มึง เอาให้คักใจมึง โลด ถ่าเบิ่ง กู กะซิเอาคักใจ กูคือกัน
( มึ ง เอาให้สมใจอยากมึ ง เลย คอยดู กู ก็จะเอาให้สมใจอยากกู เหมือนกัน ) จึงตั้งชื่อรุ่นนี้ว่า มหาสมปรารถนา ( สมปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ )
ที่เรียกว่า รุ่นลูกเขยผู้ว่าฯ เพราะมีลูกเขยผู้ว่าราชการจังหวัดฯ ในยุคนั้น
ขับรถเบนซ์ แหกโค้งที่อำเภอกุดจับ รถพุ่งออกนอกเส้นทางตรงทางโค้ง
เนื่องจากไม่ชำนาญทาง และ ฝนตก กระแทกเอากับต้นยางใหญ่ สภาพรถราคาเรือนล้าน เหลือไม่ถึงแสน ส่วนคนขับคือลูกเขยผู้ว่าฯ แค่หัวโนเล็กน้อย ไม่มีแตกหัก หรือ ที่เรียกว่า แมลงวันไม่ได้กินเลือดเลยแม้แต่น้อย

ข่าวทราบถึงกลุ่มลูกศิษย์ ต่างมาขอบูชากันจนหมดในเวลาไม่กี่วัน
ผมก็บูชาเอาไว้เหมือนกัน พระที่ผมสร้างถวายท่าน มีจำนวนแน่นอน เมื่อต้องการเป็นของ ส่วนตัวผมก็ต้องทำบุญเป็นเงินเท่ากับคนอื่นๆ เพื่อให้ได้ยอดเงินตามจำนวนพระที่สร้างทำเป็นกองผ้าป่าไปถวายหลวงปู่ได้เงิน สองแสนห้าหมื่น และ ถวายหลวงปู่เพื่อใช้รักษาตัว และ จัดงานวันเกิดอีกหนึ่งแสนครับ ผมเก็บพระชุดนี้ไว้สองกล่อง ในห้องทำงานที่บ้านอำเภอหนองหาน เมื่อวันที่ 11 สิงหาคม 2544 เวลา 08.30 น เกิดน้ำท่วมฉับพลันที่อำเภอหนองหาน รถยนต์ปาเจโร่ที่ผมใช้ และ จอดในบ้าน น้ำท่วมถึงพวงมาลัย ตกเย็น น้ำยังไม่ยอมลด มีเพื่อนบ้านที่มาขออาศัยหลบ น้ำที่บ้าน คือ ครอบครัวร้านอาหารครัวกานดานายบอลลูกชายร้านตัดผม รีเล๊ค นายสุวิทย์ พนารัตน์ ต่างมองเห็นฝูงปลาลูกครอกลอยวนในบ้านของผมตรงใกล้ๆ บันไดขึ้นชั้นสองของบ้านผม ผมมองดูฝูงปลาลูกครอกอยู่อย่างใจจดใจจ่อ มันไม่ใช่ปลามันเป็นพระกริ่งรุ่นมหาสมปรารถนา จำนวนสองร้อยองค์ที่ผมเก็บไว้ในห้องทำงาน ลอยวนเหมือนฝูงปลา เนื่องจากเป็นเนื้อทองแดง ผสมน้ำโคลน มองดูเหมือนลูกปลาช่อนผมเลยเอาฝาละมี พลาสติก ช้อนขึ้นมาต่อหน้า บุคคลต่างๆ ที่ผมได้ระบุนามไว้ยายเอื้อย คุณแม่ร้านครัวกานดา บอกว่า พระเป็นเหล็ก คือ ลอยน้ำได้หือคุณ ? ผมบอกว่า ใครอยากได้ ก็เก็บเอาจากน้ำเลย หลวงปู่เมตตาให้แล้ว ไม่ตายแล้วต่างคน ต่างเก็บเอาคนละองค์ สององค์ ไว้บูชา

จึงเป็นที่มาของคำว่า กริ่งลอยน้ำ ครับ ลองไปถามคนทีผมกล่าวนามข้างต้นดูว่า ขอบูชาเขาองค์ละหมื่น เขาจะปล่อยไหมครับ? คำตอบ คือ ยิ้ม และ เดินหนี พร้อมยกพระกริ่งรุ่นนี้ขึ้นจรดศีรษะ เกิดมากว่า 55 ฝนแล้ว ไม่เคยเห็นเหล็กลอยน้ำครับ